In Djupivogur was het zicht beperkt tot een paar 100 meter door de mist. Omdat het droog is pak ik de boel toch maar in en fiets richting Breiddalsvik. Na 17 km ga ik even van de weg af om een afgelegen waterval te bekijken. Net als ik klaar ben met het maken van foto's komt er een bus het smalle weggetje opgedraaid zodat ik me weer snel uit de voeten maak. Inmiddels is het begonnen te miezeren. Eigenwijs als ik ben trek ik mijn regenpak niet aan en dus kom ik zeiknat in Breiddalsvik aan. De camping blijkt gratis te zijn.
Vandaag kwam ik tot de volgende conclusie. In de regen fietsen is niet echt vervelend zolang het maar niet koud is. Mijn ruim 10 jaar oude Gore-tex jas is niet meer waterdicht. En last but not least: ik wil een muts uit 't zelfde materiaal als mijn sokken.
Morgen een rondje zonder bepakking over de Oxipas (de 939). Dat is ongeveer 100 km. Ik hoop wel dat het dan een beetje goed weer is en dat ik een beetje zicht heb.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten