Als ik na een rondwandeling van vier uur terugkom op de camping geloof ik mijn ogen niet. Een Duitser heeft zijn landrover , ondanks dat er plaats genoeg is op de camping, bijna in mijn tent geparkeert. Een slechte gewoonte die ze waaarschijnlijk hebben overgenomen van de IJslanders. Als ze mijn verbouwereerde gezicht zien knopen ze gauw een praatje aan. Veel tijd heb ik daarvoor niet, want ik ga buurten bij de vele fietsers die inmiddels ook op de camping zijn aangekomen. De boot heeft vertraging vanwege slecht weer. Ik kan morgen dus uitslapen. Alle tijd om mijn boeltje in te pakken en mijn laatste kronen op te maken.
Voor twee personen moest ik een steen meenemen. Ze kunnen gerust zijn, want die zitten inmiddels al een tijdje in mijn fietstas. Ene Jozef uit Zwitserland stuurt me zelfs nog wat lavasteen na. Deze man is een kleine beroemdheid hier. Al minstens 20 jaar komt hij hier al. Vier a vijf maanden per jaar (op de fiets), maar de laatste drie jaar rijd deze 68-jarige hier rond in het autootje die hij van van een IJslander heeft gekregen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten