Company

Vanmorgen m'n natte kloffie weer aangetrokken. Het regent nog zacht. Tegen de tijd dat ik op de fiets zit is het weer droog. Ik begin met een klim van 7 km en omdat ik nog fris ben levert dat geen problemen op. Aangekomen op de top kom ik een 'oude' bekende tegen. Het is de Oostenrijker, die eigenlijk met niemand praat, hoewel ik wel altijd een gesprekje met hem heb. In de afdaling kom ik nog een stel op de fiets tegen, waar ik even mee praat.
Aan de andere kant van het fjord zie ik een pijpleiding tegen de berg op liggen. Het blijkt echter de weg te zijn over de 2e pas van vandaag. Met stukken van 12 %. Best steil, maar gelukkig is het vandaag alleen maar asfalt. In Patreksfjordur zoek ik gelijk de camping op. Later komt er nog een Engelsman op de fiets aan. Als hij hoort dat ik naar Latrabjarg ga vraagt hij 'if I can use company' zodat we besluiten daar morgen samen heen te fietsen. Latrabjarg is overigens een 'tricky place'. Onlangs is er nog een tourist van het klif gedonderd.

In mijn kuif gepikt

De route voert vandaag over een pasje en een hoogvlakte. En vanmiddag kon ik dan eindelijk mijn regenpak aantrekken. En toch was het een van de mooiere dagen: veel klimmen en een mooie omgeving. O.a. langs de Dynjandiwaterval. Helaas trok alles op de hoogvlakte dicht, zodat ik helaas niet veel heb gezien. Na ruim 100 km kom ik aan op de camping in Bildadalur (zonder douche). Ik tref daar Wolfgang en Antoinette, die ik gisteren heb ontmoet. Ik krijg thee met rum.
Vandaag ben ik 6 x in mijn hoofd gepikt. Door een klein soort meeuwen (noordse stern), die langs de kust zitten te broeden. Gelukkig had ik mijn muts op. Ze hebben echter wel op mijn regenjas gescheten. Het regent nog steeds en alles is nat. Ik hoop dat het weer morgen beter is, zodat ik alles kan drogen.
Ondanks de regen was het weer een mooi daggie. Beetje afzien maar weer voldaan.

Een geweldig uitzicht

Ondanks dat ik vroeg plat was gegaan gisteravond, ben ik vanmorgen toch laat wakker geworden.
De route voert me eerst over een pasje langs de hoogste berg van de westfjorden. Een jogger stuurt me de goede kant op anders had ik de track waarschijnlijk nooit gevonden. Een maal op de juiste route tref ik een Zweedse 4 x 4, waaronder ze liggen te sleutelen. Dat voorspelt niet veel goeds en inderdaad sleep ik de helft van de klim mijn fiets over de keien naar boven. Als ik weer een stukje ben afgedaald leg ik mijn fiets aan de kant om de hoogste berg van de Westfjorden te beklimmen: de Kaldbakur (hoogste berg van het noord-westen). Het uitzicht is geweldig.
Terug bij de fiets zet ik de afdaling in, een afdaling die ik gelukkig niet te voet hoef af te leggen. Als ik even opzij ga voor een 4 x 4, stoppen IJslandse dames spontaan voor een praatje. Ze benijden me om mijn drie maand lange fietstocht.
Als ik de kust weer bereik moet ik nog wel even terug naar Pingeyri fietsen. Nog eens 40 km hobbelen langs de kustweg. Eigenlijk alleen geschikt voor 4 x 4 auto's, maar nu ook voor fietsers. Sommige stukken moet ik lopen. Uiteindelijk was het een geweldig daggie. In een fantastische omgeving. Morgen weer verder, maar dan weer met die puist bagage op de fiets.
Oh ja, nog snel even vragen hoe Nederland gespeeld heeft .....

Keien en losse stenen

Foto: Breidalsheidi

Ik stond vanmorgen te praten met een ouder echtpaar uit Canada. En laat hij nou niet een collega zijn van Michele, die samen met Benoit net aan een wereldreis zijn begonnen. Zie ook hun weblog: http://www.vagamonde.net/. Op 17 juni kwam ik ze tegen.
Ik kon vanmorgen helaas niet zo vroeg vertrekken, omdat de supermarkt pas om 12.00 uur open was en ik moest voor drie dagen proviand inslaan. Na het 'shoppen' vertrek ik en begin aan een klim die over de Breidalsheidi gaat voeren. Vlak onder de top bestaat de route slechts uit losse keien, zodat ik moet lopen. Op de pas ga ik, op advies van de tourist info, lopend naar een nog hoger gelegen punt. Vanaf hier heb ik een geweldig uitzicht op Isafjordur en op de afdaling. Een afdaling die vanaf de top er zo mooi bij lag, maar bij nader inzien een pad bezaait met keien en losse stenen blijkt te zijn. Van de in totaal 7 km kan ik er maar 1 km gezeten in het zadel (voorzichtig) afdalen. De 15 km lange pas kost me ruim 2,5 uur. Maar het was de moeite waard. Zoals de man van de info al zei: "the mountain is more beautiful from the outside than from the inside".
Nu sta ik in Pingeyri. Morgen weer een rondje gravel, maar nu zonder bagage. En dit gecombineerd met een wandeling naar een topje van 1000 meter. Als 't helder weer is moet ik Snaefellsjokull in 't zuiden kunnen zien liggen. Ik ben benieuwd.

Lekker lui in het zonnetje

Ik ben vandaag naaar Isafjordur gefietst. Een afstand van slechts 20 km. Wat in Isafjordur rondgehangen. Het was mijn bedoeling om door te fietsen naar Bolangarvik. Maar de zin ontbrak me een beetje. Bovendien voelen de benen een beetje brak en morgen moet ik een hoogvlakte over om niet door een tunnel te hoeven. Het zal waarschijnlijk een pittige klim worden, maar het zal ongetwijfeld ook weer mooie plaatjes opleveren. Ik begin overigens een beetje een luie fietser te worden, merk ik. Echt tot het uiterste ga ik niet meer. Gelukkig heb ik tijd zat, dat scheelt. Broerlief en echtgenoot zullen komende week wel in Santiago aankomen. De laatste keer dat ik iets van ze heb vernomen waren ze 100 km voor Burgos. Met een lekke band. Na een periode van veel slecht weer in Frankrijk reden ze nu ook in de zon. Ik had ze nog zo gewaarschuwd. Voor mooi weer moet je dit jaar op IJsland zijn. Zo zit ik ook vandaag weer in 't zonnetje. En uit de wind loopt de temperatuur lekker op.

Een 14-tal nieuwe foto's, vanaf 21-06 geschoten, zijn weer toegevoegd aan het webalbum IJsland.

Alleen op de camping

Hoewel het vannacht hard waaide was er vanmorgen nauwelijks wind. Toch schiet het niet op, want ik stop vaak om foto's te maken. De fjorden liggen er mooi bij. Mooi in het zonnetje en het valt me op dat alles in bloei staat. En langs de kust zie ik regelmatig eenden met jongen zwemmen. Op een gegeven moment kom ik langs een bezienswaardigheid in de vorm van een oud boerderijtje. Ik stop om een foto te maken en hoop dat ze ook koffie verkopen. Een oud vrouwtje roept haar kleinzoon, die mij in perfect Engels het een en ander uitlegt. Ik bestel koffie met wafels en 't jochie komt bij me zitten praten. Hij vertelt me o.a. over een andere fietser, die hier langskwam en die niet zo vriendelijk was. "Als iedereen aardig voor elkaar zou zijn, dan zou de wereld er een stuk beter uitzien", zegt hij. En deze tegeltjeswijsheid wil ik natuurlijk van harte onderschrijven.
Ik weet niet wat er in die wafels heeft gezeten, maar fietsen gaat ineens 'als een speer'. Door dit 'oponthoud' besluit ik niet verder te fietsen dan Sudavik, waar ik alleen op de camping sta met prima faciliteiten. En dat voor nog geen € 5,-. Morgen kan ik op mijn gemakkie naar Isafjordur of misschien wel Bolungarvik.

Een mooi weer fietser

Voor de laatste 30 km had ik gisteren 2 uur nodig. Dus dat viel uiteindelijk mee. Vanmorgen eerst de bandjes opgepompt. Achter bijna 1 bar te weinig en dat fietst zwaar.
Vandaag moest ik over een hoogvlakte en van dat soort landschappen ben ik wel gecharmeerd. Daarna nog een fjord rondgefietst en met een gunstige wind kom ik om 17.00 uur in Reykjanes aan. Na twee dagen weer kunnen douchen en vervolgens een uur in het zwembad gelegen. Morgen wil ik naar Sudavik en als 't lukt Isafjordur, maar dat zal wel net te ver zijn. Daarna gaat het gas eraf en doe ik het even rustig aan. In de buurt van Latrabjarg blijf ik een dag staan om plaatjes te schieten van de papegaaiduiker.

Ben nu een maand onderweg en heb nog bijna geen regen gehad. De mythe dat ik altijd mooi weer heb blijft dus (voorlopig) bestaan. Het weekend komt er weer aan en de IJslanders zijn al weer massaal onderweg met hun vouwwagens. Voor mij betekent dat slecht nieuws, volle campings.
Ik zit nu ordinair voetbal te kijken.

Bon Courage

Toen ik vanmorgen met Bertrand stond te praten springt hij ineens op en grijpt intuitief zijn camera. Achter mij vliegt een vlucht meeuwen langs. Maar daar tussenin een zeearend. Een indrukwekkend groot beest. Bertrand staat te dansen van vreugde. Hij heeft het beest vastgelegd op de gevoelige plaat. Het is wel geen supershot, maar hij heeft de zeearend wel 'gevangen'. Bij het afscheid wenst hij mij 'bon courage'. Iets wat ik vorig jaar veel heb mogen horen van andere fietsers. Om 11 uur vertrek ik en om 15.00 uur heb ik nog maar 45 km afgelegd. De wind is een verdomd 'oneerlijke' tegenstander. Doe mij maar een berg. Op een gegeven moment kan ik niet sneller dan 8 per uur. De wind speelt met me en blaast me regelmatig bijna van de weg. Ik raak er een beetje moedeloos van. En denk zelfs dat ik Holmavik vandaag niet ga halen. Maar ik zet toch door. Op dit moment nog 30 km. Het is plm. 19.00 uur Ijslandse tijd (bij jullie 2 uur later). De wind neemt wel iets af. Ik weet dat ik het toch ga halen. Een beetje afzien hoort erbij en, ook al klinkt dat misschien raar, zulke dagen geven mij veel voldoening

Papegaaiduikers in 't vizier

Vandaag heb ik slechts 50 km gefietst. Bij de afslag de 61 op richting Safjordur. Bij de cafetaria eerst met twee Duitse motorrijders zitten praten, die beiden een Cagiva Elephant hadden. Voorzien van een Yamaha TDM blok (gelukkig heb ik de foto's nog). Even later komt Bertrand, de Franse vogelaar binnen. Effe samen een bakkie gedaan. Nu staan we samen, in het gehucht genaamd Bordeyri, op de camping vogels te spotten met zijn verrekijkers. Wie had dat ooit gedacht. Ik heb al papegaaiduikers in het vizier gehad. Ik moest vandaag wel zelf koken. Uitgerekend nu het zonder zonnetje aan 't water wel erg fris is. Morgen een afstand van 100 kilometer naar Holmavik. Ik ga er maar vanuit dat ik tegenwind heb, dan kan het ook niet tegenvallen.

Na de rustdag

Foto: Hvitserkur

Om tien uur zit ik op de fiets. Er is nauwelijks wind en ik ben na een rustdag weer blij dat ik op de fiets zit. Na 40 km verlaat ik de 1 om via een ommetje over de 717 een heel mooi uitzichtpunt te bereiken. Die 12 kilometer omweg kosten me wel een uur, want de weg is ook nog eens zeer slecht. Maar het uitzicht is wel de moeite waard. Ik vervolg mijn weg via de 711 om even een foto te maken van Hvitserkur. Op zich niet bijzonder, maar je komt hem wel in elke gids tegen. De wind is inmiddels aangewakkert, maar ik weet dat als ik de noordpunt heb bereikt ik de wind in de rug krijg. Het landschap bestaat uit grillig gevormde rostformaties. Als ik even stop om foto's te maken, merk ik pas hoe hard 't waait. De camping in Hvammstangi is mooi gelegen boven het stadje. Daar kom ik in gesprek met eeen Franse vogelaar, die ik onderweg al even kort gesproken heb. Hij heeft veel interessante informatie voor mij.
Vandaag weer 110 km weggetrapt, maar 't was niet zo zwaar als eergisteren.

Rustdag

Foto's van de vorige dag: kustweg richting Skagastrund

Toen ik na twaalf uur uit mijn tent kwam heb ik al snel besloten om hier vandaag te blijven. De dag van gisteren heeft me wel vermoeid en echt goed heb ik, vanwege de harde wind, niet geslapen. De middag heb ik doorgebracht met nuttige zaken. Scheerlijnen aan mijn tent bevestigen, hoewel de tent ook zonder al behoorlijk windvast stond. Mijn fiets 'nalopen'. Maar die doorstaat alles zeer goed, zodat het bij ketting smeren blijft. Verder foto's mailen voor de weblog. De camping loopt nu weer leeg, want het weekend is weer voorbij. De IJslanders gaan morgen weer verder proberen hun economie op poten te krijgen. Het wordt dus weer een weekje rustig op de campings. Ik ga morgen weer de strijd aan met de wind en over twee dagen duik ik de Westfjorden in. Die bestemming wordt me trouwens door de IJslanders afgeraden vanwege de steile hellingen. Maar volgens mij zijn deze relatief kort en sinds de Hellisheidi heb ik de lichtste versnelling niet meer nodig gehad.

De foto's die ik vandaag heb opgezonden staan weer in het webalbum IJsland. Foto's van o.a. Husavik en Godafoss (Waterval der Goden).

Afzien, voldaan maar wel moe.

(klik op de afbeelding voor een grotere weergave)

Als ik 19 km heb gefietst sla ik rechtsaf de 745 op. Deze weg loopt langs de kust en is tot aan Skagastrond onverhard. Het eerste gedeelte naar de kust leg ik met een rotgang af. Daarna begint de wind me al parten te spelen. De weg heeft twee sporen en soms blaast de wind me in het losse gravel, zodat ik snel uit mijn pedalen moet zien te komen wil ik niet omvallen. Vooral op de steile klimmetjes is dit tricky. De weg en vooral de omgeving is wel de moeite waard, maar op de stukken waar ik de wind pal tegen heb kom ik niet boven de 10 km per uur uit. Bij Skagastrond besluit ik door te fietsen naar Blonduos. Een foute beslisssing. Ten eerste gaan de laatste 23 km niet meer zo lekker als gehoopt en ten tweede kom ik aaan bij een tjokvolle camping. Het is weekend en de camping ligt aan de rondweg. Ik overweeg (om 20.40 uur, in de maand juni is er praktisch 24 uur zonlicht) om nog even door te rijden, maar besluit om toch hier maar te overnachten. Vandaag in totaal 128 km gefietst in 8,5 uur met 80 km gravel en veel harde tegenwind. Harder dan ik tot nu toe heb gehad. Best een pittig dagje dus. Maar ik heb niet afgezien. Het is wel een latertje geworden. Straks met een lekker muziekje in mijn oren in mijn slaapzak. Ik ben voldaan maar wel moe. Ik zal best goed slapen denk ik.

Een korte terugblik

Vandaag gefietst van Varmahlid naar Saudurkroku. Een afstand van maar 40 km. Een kort ritje waar niet zo veel over valt te vertellen. En dus even tijd om mijn ervaringen tot nu toe op een rij te zetten. Wat me opvalt is dat er op IJsland meer asfalt ligt dan mij lief is. Je kunt, afgezien van het binnenland, nu overal komen met een 'normale' auto. Voor mij ligt de grote uitdaging dan ook in dat binnenland.
Over mijn budget: dat ligt nu gemiddeld op 25 euro per dag. En dat is inclusief camping (warme douche) en fastfood maaltijd. Ik ben op dit moment nog te lui om zelf te koken. Dat gemiddelde kan dus nog een stuk lager dan 25 euro. Een goed voorbeeld voor mij zijn die Canadezen. Die leefden met zijn tweeen van een bedrag onder de 15 euro per dag (!). Een andere conclusie is dat, en laat ik nu eens uit gaan van die 25 euro, IJsland erg goedkoop is op dit moment.
Het enige wat IJsland zwaar maakt zijn de elementen. En vooral de wind. Voor de rest is het eigenlijk best een 'luxe leventje' tot nu toe. En ook aan die wind raak je wel gewend. Gewoon accepteren dat je maar 15 per uur of soms nog minder kunt rijden. En regelmatig pauzeren. Dat zorgt er voor dat je lichaam het allemaal goed verteert.
De afstelling van mijn fiets is dit jaar veel beter in vergelijking met het voorgaande jaar. Dat merk ik aan het feit dat ik dit jaar totaal zonder pijntjes fiets en bovendien, en dat is misschien wel het belangrijkste, ben ik dit jaar met een 'leeg' hoofd vertrokken. Want, en dat is mijn overtuiging, meer dan 50 % moet tussen de oren vandaan komen. Ik ben geen spierbundel. Gedrevenheid en vastberadenheid hebben me dit jaar naar IJsland gebracht.
Ik wens iedereen een prettig weekend. En morgen? Een afstand van ruim 100 km langs de kust, waarvan het meeste (gelukkig) onverhard.

Naar Varmahlid

Foto: Varmahlid

In tegenstelling tot gisteren vertrek ik vandaag pas om 12.15 uit Akureyri. De eerste 18 kilometer heb ik tegenwind, maar dan gaat de weg het binnenland in en krijg ik de wind van achter. Met snelheden tegen de dertig schiet het lekker op. Ik fiets door eeen breed dal met een glooiend berglandschap en links en rechts besneeuwde toppen van rond de 1300 meter. Als ik even pauzeer komen er twee fietsers uit de tegenovergestelde richting aangereden. Het zijn Michele en Benoit uit Canada, die net begonnen zijn aan een wereldreis. Dat soort mensen zijn natuurlijk een bron van inspiratie voor mij. We wisselen wat gegevens uit en na twee uur is het weer tijd om weer verder te gaan. Ik vervolg mijn weg tot het hoogste punt om vervolgens de lange afdaling in te zetten. Boven aangekomen waait de wind echter uit een geheel andere hoek en zo komt het dat de daalsnelheid nauwelijks boven de 20 uit komt, inclusief meetrappen. Eenmaal op het vlakke zakt het tempo nog verder. Maar de wind krijgt me er vandaag, in tegenstelling tot afgelopen zaterdag, niet onder. Met een licht verzetje rijd ik uiteindelijk Varmahlid binnen.

(Michele en Benoit - de wereldreizigers uit Canada - houden ook een weblog bij: http://www.vagamonde.net/

Een tevreden fietser

Foto: Vadlaheidi

Ik zat vandaag al vroeg op de fiets (!) en zo kon het zo maar gebeuren dat ik om 12.30 al 50 km op de teller had staan. Bij de Godafoss anderhalf uur rond gehangen en nog even met twee Schotse dames zitten praten. Ze waren gezegend met typisch Britse humor, zodat het een zeer prettig gesprek is geworden. Na een koffie (free refill) stap ik weer op, want het is nog een stukkie naar Akureyri. In plaats van de 1 te volgen sla ik linksaf de 833 op, om na een paar kilometer de 832 te nemen over de Vadlaheidi. Mijn vermoeden dat het een onverhard pasje is klopt. Het levert een schitterend uitzicht op. De pas is gelukkig niet zo steil als de Hellisheidi die ik vorige week heb gefietst. Met gemak fiets ik naar boven. Dat stemt me tot tevredenheid. Het fietsen gaat zowiezo erg goed vandaag.
Ik zit nu in het zonnetje en zo te zien kan ik er nog wel een paar uur van genieten.

Op walvisjacht

Vanmorgen vroeg opgestaan om met de 1e boot walvissen te spotten. Met een 'notedop' gaan we de zee op, die vandaag behoorlijk ruig is. Gezien mijn ervaringen uit het verleden op de waddenzee vrees ik het ergste. Zeeziekte blijft me gelukkig bespaard. Ik heb me gisteravond ook niet 'vol laten lopen' met bier. Misschien dat daar het verschil in zit. Het resultaat van de trip was aan de magere kant. Op grote afstand een 'mink whale' 3 sprongetjes zien maken. Te ver weg om grote indruk op mij te maken. Ik heb overwogen om vanavond weer te gaan, maar voor mijn gevoel heb ik alleen kans dat de desillussie groter gaat worden. Morgen maar weer fietsen. Dat is altijd goed.

In het webalbum IJsland zijn 4 foto's toegevoegd van mijn aankomst op IJsland.

Een rustig dagje

Opdat ik het niet vergeet: Hans Vilhelm, Ruth en Wim bedankt voor jullie reacties.
Vanmorgen stond ik al op tijd klaar voor vertrek, maar door een praatje links en rechts was 't pas over elven dat ik daadwerkelijk op de fiets zat. Voor mensen die me wat beter kennen een bekend verschijnsel.
Het was een rustig dagje. Ik hoefde vandaag maar tot het 60 kilometer verderop gelegen Husavik. Een bijzonder pittoresk havenplaatsje, waar ik ook weer 2 dagen zal blijven. Om de was te doen en ..... om morgen walvissen te gaan spotten.
Ik vraag me af of ik het eiland wel rond kom in dit tempo, maar ik zie 't allemaal wel.
Groeten vanaf eeen zonnig IJsland.

Dettifoss

Toen ik vanmorgen de camping ging betalen voor komende nacht stonden er twee IJslandse schonen, bovendien was het weer ook weer super, dus de voortekenen waren goed. Na 't ontbijt stap ik op mijn fiets om de 864 richting Dettifoss te rijden. De weg stijgt langzaam en 't landschap wordt steeds ruiger. Ik kom uiteindelijk in een vlakte vol rotsen en lavagesteente. Eerst ga ik bij de Halfragilfoss kijken. Ik heb daar prachtige uitzichten over de canyon. Ik loop de twee Italianen van de boot tegen het lijf. In 't nederlands vertelt de ene me, met een prachtig accent, dat ze vannacht vast hadden gezeten met hun busje en vijf uur op de hulptroepen hebben moeten wachten. Als ik een koel biertje krijg aangeboden sla ik dat niet af. Het leven van een eenzame fietser is niet altijd zo zwaar.

Ik fiets verder richting Dettifoss, waar ik nog even doorloop naar de Selfoss. In de verte kan ik de Herdubreid (1682 mtr.), waar ik ongeveer 80 km van verwijderd ben, zien liggen.
Met tegenwind en een grote grijns op mijn gezicht fiets ik terug naar de camping in Asbyrgi. Het was een topdag. Op het moment regent het hier, maar op de weerkaart heb ik gezien dat het in het noorden en westen droog blijft en bovendien zal het er warmer worden. Laat ik nou net daar naar toe gaan.

Voor meer foto's zie het webalbum IJsland.

Natuurschoon

Vanmorgen de noordkust gevolgd via de 85. Een blauwe lucht en wind in de rug, zodat het lekker opschiet. Het laatste stuk voor Kopasker voert de weg me via een klim nog eventjes het binnenland in. In Kopasker doe ik boodschappen, ik eet wat en geniet even van de zon. Als ik verder fiets kom ik er al snel achter dat ik te veel gegeten heb en in combinatie met de harde wind is dat de reden dat het tempo terugvalt. De laatste 40 kilometer worden een beetje een martelgang. Hoewel de weg steeds van de wind wegdraait hou ik hem schuin tegen. Met de tong op de schoenen bereik ik Asbyrgi waar ik in een cafetaria eerst ga eten. Als ik me inschrijf bij de camping denk ik mijn portie natuurschoon voor vandaag wel te hebben gehad, maar de receptioniste doet daar zeker niet voor onder. Als ik mijn creditcard overhandig om te betalen heeft ze moeite er geld af te halen. Geen wonder dat IJsland failliet is. Ik ben bijna door mijn cash heen en kan maandag pas weer pinnen in Husavik.
Morgen blijf ik hier staan en ga de Dettifoss (grootste en krachtigste waterval van europa) bekijken. De inspanningen van de afgelopen dagen zijn goed van mijn gezocht af te lezen en ik heb pas 4 IJslanddagen achter de rug. Overigens voel ik me goed. Geen problemen met de beentjes en 't koppie is goed.

Stervenskoud

Toen ik vanmorgen m'n neus uit mijn slaapzak stak voelde ik al dat 't stervenskoud was. De fietskleding in mijn slaapzak gepropt en nog een half uur gedut. Om de boel voor te verwarmen dus. Niet fris, maar wel een effectief middel. Na het inpakken ben ik eerst binnengestapt bij een cafetaria voor koffie en broodjes. En nog even lekker opgewarmd. Bij het vertrek veel kleren aangetrokken en die na 10 kilometer fietsen weer uitgedaan. Na 30 kilometer bij Raudanes een rondwandeling gemaakt. Hier zijn kliffen te vinden met de meest grillige vormen, waar veel vogels broeden. Tijdens de wandeling breekt de zon door en als ik na 2,5 uur weer terugkom bij mijn fiets vervolg ik mijn weg richting Raufarhofn. En dit onder een strak blauwe lucht. De laatste 35 kilometer zijn van een ongekende schoonheid. Een ruig en verlaten landschap is wat ik zie. Door het klimwerk, de harde wind en een slechte weg doe ik wel 2,5 uur over die afstand. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik begin al een beetje aan de omstandigheden te wennen, en toch heb ik overdag nog geen regen gehad.
Iedereen een goed weekend toegewenst.

Asfalt, gravel en rugwind

Een goede nacht achter de rug. Als een blok in slaap gevallen na de inspanningen van gisteren. Vandaag was IJsland me een stuk beter gezind. De eerste dertig kilometer gaan over asfalt. Met rugwind. Af en toe moet er flink geklommen worden, maar het is goed te doen. De gravelroad die volgt kost wat meer inspanning, maar de rugwind helpt mee. Op de laatste klim van de dag krijg ik gezelschap van een bordercollie. En de honden in Nederland kunnen aan het dier nog een voorbeeld nemen. Hij blaft niet, hapt niet, rent voor me uit, of loopt naast me. Af en toe jaagt ie wat schapen langs de weg de stuipen op het lijf of doet zijn behoefte. Na 4 kilometer komen we zijn baas tegen in de auto, die hem vervolgens weer mee terug neemt. Over een hondsberoerde gravelroad daal ik af naar Porshofn. Snel zet ik zijn tent op, want ik vrees dat ik het niet droog houd. En inderdaad, het regent.

Een onverwacht zware dag

Mijn tweede dag op IJsland. Het begon zo mooi. Een strak blauwe hemel en een krachtig zonnetje. Op de camping afscheid genomen van Stefan. Terwijl hij, samen met Thomas, naar het zuiden gaat, rij ik via de 1 richting het westen. Bij de afslag richting Vopnafjordur ga ik rechts de 917 op en neem ook afscheid van Thomas. Weldra houd het asfalt op en ploeter ik (met tegenwind) verder op 't gravel. De condities van de weg zijn verschillend. Gelukkig zijn ze met de weg bezig, d.w.z. ze gooien hem nat, brengen een losse laag gravel aan en trekken het dan vlak. Met als resultaat dat er niet te fietsen valt. Na 35 kilometer moet ik ook nog een pasje van 655 meter over. Een pasje die ik zwaar onderschat heb. Gemiddelde stijging 12 %, met uitschieters van 15 %. Onverhard. Het is dus duidelijk dat ik veel van het landschap heb staan te genieten (pauzes gehouden dus). Met pijn en moeite toch boven gekomen. Maar zondermeer de moeite waard. De afdaling is 'levenslink', want als je met een hogere snelheid rijd merk je pas hoe slecht de weg eigenlijk is. En hard remmen is uitgesloten. Tot overmaat van ramp zit de afdaling ook nog eens potdicht, zodat ik niet kan zien hoe de bochten lopen. Verkleumd kom ik beneden aan. Ik vervolg relaxed de kustweg. En al rijdend wordt ik vanuit een auto gefotografeerd door twee Japanners. Na 93 kilometer kom ik aan in Vopnafjordur. Ik heb dan bijna 6,5 uur in het zadel gezeten. IJsland heeft een beetje van zijn ware aard laten zien. Voor mij zit er niets anders op dan me hier naar te schikken. Het was een zwaar dagje, maar wel een mooie.

De eerste adembenemende kilometers op IJsland

Vandaag veel handen geschud bij 't verlaten van de boot. Ongelooflijk dat je in zo'n korte tijd een goed contact op kan bouwen met sommige mensen. Eerst moest ik koffie drinken met Ton en Roos, die 2 jaar geleden naar Peking zijn gefietst met een groep van 12. Ze hebben het toen zwaarder gehad dan ik 't dit jaar zal krijgen waarschijnlijk. Nu begeleiden ze een groep campers die een rondje IJsland doen. Vanaf Sedisfjordur mag ik gelijk stevig op de pedalen, want ik moet het fjord uit over een pasje. Na 16 kilometer ben ik boven en is het afdalen naar Eglistadir. Daar ga ik even geld pinnen en shoppen en de rest van de middag hang ik met Stefan en Thomas, twee Duitsers, in het zonnetje op een bankje, zodat ik vandaag niet verder kom. Maar ik ben op IJsland en wat waren de eerste 26 kilometers al adembenemend mooi.

Verwachtingen

Het gaat nu echt beginnen. IJsland is bereikt. Nog even tijd om mijn verwachtingen van de reis op een rij te zetten. Welnu: de afgelopen dagen heb ik regelmatig op de kaart gekeken om me mentaal een beetje voor te bereiden op wat komen gaat. De route zit nu globaal in mijn hoofd en gezien het aantal kilometers en de tijd die ik ter beschikking heb (tot begin september) heb ik tijd zat. Ik ben van plan mijn ogen goed de kost te geven. En niet de fout maken om veel te fietsen en weinig te zien. Ik hoop onderweg veel foto's te kunnen sturen van de indrukwekkende landschappen. De snelheid waarmee ik reis zal onder meer afhankelijk zijn van het weer en vooral van de wind. De conditie van de routes in het binnenland zal in de 2e helft (vanaf half juli) ook een rol spelen. Hoewel mijn fiets in principe gemaakt is voor dit soort reizen verwacht ik toch dat ik te maken krijg met b.v. gescheurde of gebroken bagagedragers. Ik hoop met preventief onderhoud deze problemen te kunnen voorkomen. Andere praktische problemen: hoe zet ik mijn tent op bij een harde wind. Hoe 'verteer' ik een dag regen (en dus kou) zonder echte plek om te schuilen. Mijn budget zal vooral opgaan aan eten en drinken en daar kan en zal ik niet op bezuinigen.

Aan Boord (3)

Foto: Torshavn (Faroer)

Toen ik vanmorgen opstond had de boot al aangelegd in Torshavn op de Faroer. Even lekker de benen gestrekt met Leo Vogelenzang, die overigens geen vogelaar is, maar bioloog en geen onverdienstelijk fotograaf. Eenmaal terug aan boord heb ik nog kennis gemaakt met een pientere jongedame van 19 jaar. Deze 'dappere dodo' is, nadat ze afscheid had genomen van haar reisgenote op de Faroer, alleen onderweg voor 3 weken IJsland. Bij het verlaten van de Faroer eilanden krijgen we, wanneer we langs de indrukwekkende kust varen, al een klein voorproefje van wat ons te wachten staat op IJsland. Met wat opgedane kennisen aan boord besluiten we om op de laatste avond gezamenlijk de maaltijd aan boord te nuttigen. Onder hen ook twee Italianen, waarvan de ene, ondanks de kalme zee, de gehele overtocht zeeziek is geweest. Morgenvroeg sta ik op IJsland.

Aan boord (2)

Vannacht slecht geslapen. Ondanks dat er op zee geen bomen staan, waren er toch mensen die de hele nacht hebben liggen zagen. Ik was dus al weer vroeg uit de veren en met veel gepraat de dag doorgekomen, o.a. met een Duitser, die vroeger veel met de fiets onderweg was. Tegenwoordig vooral met de motor. Als ik vraag wat voor fiets hij had, vertelt hij me trots dat het een gazelle was. En dat hij hem nog steeds heeft. Met Gert, een van de twee vogelaars, heb ik onder het genot van een kop koffie even de wereldproblemen besproken en we kwamen tot de conclusie dat er te veel mensen op aarde zijn. Een oplossing zou een wereldoorlog zijn, maar dat vonden we zelf ook iets te rigoreus. Naast het praten hou ik me nog een beeetje bezig met trainen. En wel met dat gedeelte waar ik het beste in ben. De rustperiode. Douwe (mijn buurman en muzikant), als je nog een baantje zoekt? Op deze schuit kunnen ze nog wel een muzikant gebruiken. Wat hier gisteren in de bar speelde sloeg nergens op. Neem dan wel je nieuwe zangeres mee. Succes verzekerd en geheid volle zalen. Al zijn die niet zo groot hier.
Groetjes vanaf de zuipschuit.

Aan boord (1)

Vanmorgen op de camping met Nederlanders gesproken die ook naar IJsland gaan. Ze kwamen me voor als vogelaars en dus heb ik even een praatje met ze gemaakt. Een van hen luisterde naar de naam 'Vogelenzang' (echt waar). Gelijk even gevraagd waar ik het beste papegaaiduikers kon schieten (d.w.z. foto's maken). De lezer moet weten dat ik (min of meer) een opdracht heb meegekregen om een foto te schieten van zo'n 'exotische' verschijning op IJsland. De vogelaars hadden minder goed nieuws over de route. In de noord-zuid route, over de Kjolur, zijn inmiddels twee bruggen aangelegd. Dus is het gebied toegankelijker voor meer toeristen. Jammer, maar begrijpelijk. Ook sprak ik nog een Oostenrijker die met twee achtertassen en een grote rugzak op gaat fietsen op IJsland. Inmiddels zit ik al aan boord van de 'Norrona', die mij naar IJsland zal brengen. Terugkijkend op de eerste week moet ik de conclusie trekken, dat ik het nog niet echt zwaar heb gehad. Het was een relaxed weekje. Dinsdag gaat het echt beginnen. Eerst nog even drie dagen vissen voeren. Ik wens iedereen een goed weekend en tot horens.

Jammer

Foto: Ribe

Het mysterie van de hoofdpijn is waarschijnlijk opgelost. Uit eigen onderzoek (niet wetenschappelijk) blijkt dat ik de afgelopen drie dagen twee keer bier heb gedronken. Alle drie dagen scheen de zon. Alleen op de dagen waar ik op de avond daarvoor bier gedronken had kreeg ik hoofdpijn. Waarom verbaast me dat niet. Overigens geen slecht resultaat. Voor 50 cent de hele dag 'plezier'. Vandaag een dag van klein ongemak, van net niet. Zo ging ik vanmorgen naar de wc, in mijn fietskleding, zonder te checken of het papier op was. En inderdaad. Jammer. Vanavond ging ik douchen en terwijl ik me afdroog besef ik dat ik mijn slip ben vergeten. Alweer jammer. De fietsbroek hangt inmiddels te drogen. Vandaag passeerde ik Ribe, het oudste stadje van Denemarken. Even rondgekeken in het centrum. Ik sta nu in Store Darum. Dat is nog maar 14 km voor Esbjerg, de havenplaats waar ik op de boot stap. Het is zaak om alles droog in de tassen te krijgen, want op Ijsland komt alles er pas weer uit.

Drank voor een prikkie

Vanmorgen scheen de zon al krachtig, zodat ik me maar gelijk heb ingesmeerd met zonnebrandolie. Ik ben gisteren namenlijk al flink verbrand en had de hele dag hoofdpijn. Dat kan ook van het bier zijn geweest, maar dat betwijfel ik ....... Vandaag weer veel tegenwind gehad, maar met genoeg pauzes. Geen echt probleem. Vlak voordat ik Denemarken 'in duik' ga ik nog even shoppen. Het valt me op dat alle prijzen in Deense kronen staan aangegeven en dat er vooral veel drank wordt verkocht. Als ik mijn boodschappen in mijn tas doe sta ik nog even met de winkelier te praten over mijn reisbestemming. Ook wordt me duidelijk waarom de prijzen in kronen staan aangegeven. En ik bedenk me dat ik beter hier mijn bier kan kopen. Als ik vier blikjes wil betalen met 20 euro zegt de winkelier: 'doe maar 50 cent'. Waarschijnlijk begrijpt de man dat drank de komende drie maanden niet binnen mijn budget past.

Van Busum naar Husum

Vandaag ben ik van Busum naar Husum gefietst. De kortste weg is 40 km, maar bij mij stond de teller op 100. Dat was niet de bedoeling, maar ik heb de kustlijn gevolgd. In de veronderstelling dat het ongeveer 60 km zou zijn. In St. Peder-Ording wordt ik aangesproken door Reinhard. Hij vertelt me dat hij de wens heeft om naar Santiago te fietsen, maar geen medereizigers kan vinden. Ik adviseer hem om alleen te gaan, omdat je onderweg genoeg mensen tegenkomt. Zijn vrouw voegt zich bij ons en zo staan we met ons drieen nog even gezellig te kletsen. Na het afscheid krijg ik nog een sms-je van mijn nichtje. Ze is geslaagd voor haar rijbewijs. 'Van harte Daantjtuh'. Met een tevreden gevoel spring ik weer op mijn fiets. Tegen de wind in ploeter ik verder richting Husum, zodat mijn benen nu een beetje stijf zijn. Maar het was een tof dagje.

Tegenwind

Het aanbod van Hannelore en Wolfgang om na het eten pas te vertrekken kon ik uiteraard niet afslaan. Zo sprong ik vandaag dus pas om 13.15 uur op de fiets. Het weer blijft de komende week goed. Alleen heb ik waarschijnlijk dan wel tegenwind. Mijn benen malen daar niet om en sleuren, in een klein verzetje, het gewicht moeiteloos vooruit. Ik begin me onderhand wel zorgen te maken over andere zaken, zoals hoe krijg ik straks in IJsland het proviand voor 5 dagen mee op de fiets. Ik heb nu al nauwelijks ruimte over. 'Nou ja komt tijd komt raad'. Hannelore en Wolfgang wil ik nog wel even bedanken voor alle goede zorgen en 'tot begin september'.