dinsdag 31 augustus 2010

Lange etappe

Het ging vandaag als een speer. Na meer dan 180 km (!) ben ik nu in Ribe, de oudste stad van Denemarken. Niet dat ik haast heb, maar het ging gewoon lekker. En bovendien had ik rugwind, zodat ik niet echt 'geleden' heb vandaag. Omdat ik te beroerd ben om op de kaart te kijken rij ik nog 10 km om. Een klassieke fout van mij. Als ik zo doorga ben ik over 2 dagen in Brunsbuttel. Maar meestal moet ik tol betalen voor zulke dagen als vandaag.

maandag 30 augustus 2010

Barbeque in Vrist bij Hans Vilhelm

Gister heb ik afscheid genomen van Stefanie en Stephan. Na 4 dagen zit ik eindelijk weer op de fiets. Ik rij richtig het noorden om een vriend, die ik 2007 in Noorwegen ontmoet heb, te bezoeken. De afspraak was dat hij me in de loop van de dag zou bellen om me op te halen met de auto ergens halverwege. Het lang verwachtte telefoontje komt pas als ik al 117 km heb gefietst. Als hij hoort hoe ver ik al ben zegt ie dat ik de laatste 30km ook wel kan fietsen en dat ie de barbeque vast aansteekt. Ook belangrijk natuurlijk, dus zo gezegd zo gedaan. Eenmaal in Vrist aangekomen word ik vol gegooid met drank en eten. Het is drie jaar geleden dat ik Hans Vilhelm voor het laatst gezien heb, maar het lijkt wel alsof ik hem eergister nog gesproken heb.

Vandaag heb ik uitgeslapen en een beetje gecomputtert. Even gekeken naar wat vacatures op internet en maar gauw afgesloten wegens een opkomende depressie. Zorg voor de volgende week. Om 11uur komt de professor thuis van 2 uurtjes les geven en vanmiddag stond een bezoek aan een kleine bierbrouwerij op het programma. Helaas waren we te laat maar ik heb wel een mooi stukje Denemarken gezien. Morgen begint dan echt de terugtocht naar huis. Maar de drang om naar huis te gaan, zoals de afgelopen twee keer, ontbreekt dit jaar.

zaterdag 28 augustus 2010

Weer op het vasteland


Vandaag was het mooi weer, zodat ik de hele dag op het dek in het zonnetje heb gezeten. Om klokslag 21.00 uur legt de boot, de Norronia, aan in de haven van Esbjerg (Den). Het duurt nog tot 22.00 uur dat ik werkelijk voet aan wal kan zetten. Met Stefanie en Stephan fiets ik naar de camping en het eerste dat mij opvalt is het lichtlopende asfalt en de verkeerslichten.
Morgen fiets ik richting het noorden om een vriend te bezoeken in Vrist. Maaandag gaat het als een speer terug naar Holland. In ongeveer 7 dagen.

vrijdag 27 augustus 2010

De hoogtepunten

Terugkijkend op mijn tocht over IJsland schieten mij de volgende hoogtepunten te binnen:

Een aantal toeristische hoogtepunten. Ontbraken ook niet in mijn routeschema. Myvatn - het prachtige meer in het noorden van IJsland. Landmannalaugar - dal in het binnenland van IJsland, begin of eindpunt van een populaire trekkingroute en Skaftafell - Nationaal Park in 't zuiden. Zeker in combinatie met een wandeling zijn deze bestemmingen aanbevelenswaardig.

Toch geniet ik altijd het meest van het onderweg zijn. De F225 en F208 naar en van Landmannalaugar, samen met de F206 naar Laka Gigar (Laki - spleetvulkaan)waren de mooiste. De routes door het binnenland, de Kjolur (F35)en de Sprengisandur (F26), wilde ik graag fietsen. 'Zo'n mannetje' (dat zei een Nederlandse over mij) ben ik ook wel weer. Het was puur genieten. Af en toe stopte ik om de stilte en de ruimte op me in te laten werken. Geweldig.

En last but not least: alle mensen die ik ontmoet heb. Dat begon al op de heenreis - op de boot - met Gert, Leo, Ton en Roos en dat ging door tot de dag van gisteren. Al die ontmoetingen geven nog meer kleur aan een reis en maken het leven onderweg aangenaam. En terugkomend op de vraag die vaak aan mij gesteld werd: 'is IJsland niet erg zwaar?'. Antwoord: nee, IJsland is een eitje.

Niet alles was leuk op IJsland

De irri-top 5 ziet er als volgt uit:

5. Fietsers die sneller waren dan mij.
Ik heb er niet veel getroffen,maar ze zijn er genoeg. En het worden er natuurlijk steeds meer naarmate ik ouder word.
4. Slechte info voor fietsers bij de tourist-infos.
Meestal werd me afgeraden ergens te gaan fietsen als ik er, tegen beter weten in, naar informeerde. Meestal zei ik "ik probeer het gewoon, er is altijd een weg terug". Ik hoefde gelukkig nooit terug. Ook informatie van andere fietsers was niet altijd betrouwbaar, omdat de grens voor de ene verder ligt dan van de ander. Ik moest vaak een inschatting maken van de persoon in kwestie.
3. De goed bedoelde vraag "is fietsen op IJsland niet zwaar?"
De zware dagen riep ik min of meer over mezelf af. Door de dagafstand te lang te maken of door slecht te eten of door de route de avond ervoor niet goed genoeg te bestuderen. Waardoor ik soms geconfronteert werd met een onverwachte klim of meer kilometers dan verwacht. Dat gebeurde gelukkig niet zo vaak zodat het van de eerste tot de laatste dag puur genieten was
2. De IJslanders in het weekend.
IJslanders die in het weekend de campings bevolkten hielden geen rekening met de privacy van andere gasten.

tromgeroffel ........

1. Automobilisten.
Daar waar motorrijders en vrachtwagenchauffeurs fietsers met respect passeerden waren de automobilisten een ware ramp. Vooral op de gravelwegen. De IJslanders gaven je wel ruimte maar minderden vaak weinig snelheid en zetten je volledig in het stof. Dit lostte ik op door aan de zijde waar de wind vandaan kwam te gaan fietsen. Dat leverde meestal geen problemen op. Toeristen met hun huurauto's leverden meer problemen op. Door de wind hoorde je ze vaak niet achterop komen. Bovendien waren ze er niet op bedacht dat je door de wind ging slingeren of slingerend op zoek was naar het beste spoor. Ook op het asfalt haalden ze je vaak op korte afstand in. Dit is overigens een universeel probleem dat ik overal waar ik gefietst heb in meer of mindere mate ben tegengekomen.

Prachtig fotowerk Gert Buter

Op de boot richting IJsland (mei 2010) heeft Bertus een ontmoeting gehad met Gert Buter. Gert heeft prachtige foto's gemaakt op IJsland. Ze zijn te zien via onderstaande link.
(jb)

Foto's Gert Buter

donderdag 26 augustus 2010

Eerste terugblik op IJsland

Met 6 uur vertraging verlaat de boot (de Norroena) de haven van Sedisfjordur. En dus heb ik tijd om, na 11 weken, de balans op te maken. Op het forum van de wereldfietser (http://www.wereldfietser.nl/) wordt IJsland wel eens een hardcore bestemming genoemd. Die mening deel ik niet. Ik heb het op IJsland niet zwaarder gehad dan op andere reizen. Toch heb ik wel fietsers getroffen die afknapten op de wind en de regen en/of op de slechte conditie van de wegen. Maar eigenlijk ontkom je op IJsland daar niet aan. De meeste fietsers trekken zich daar niets van aan en fietsen met een grote grijns het eiland rond. Wat dat betreft heb ik diep respect voor het Zwitserse stel Stepanie en Stephan, die op hun veel te zwaar beladen fietsen met een glimlach van oor tot oor ook het binnenland niet schuwden. Bovendien is het hun eerste reis per fiets en zijn ze vanuit Zwitserland naar de boot gefietst. En waar ik in 2 uur van Egilsstadir over de pas naar Sedisfjordur fiets, hadden zij over datzelfde traject 4 uur nodig. Waarbij ze de nodige kilometers gedrukt hebben. Hieruit blijkt maar weer dat het koppie belangrijker is dan de benen. En dat ze over de juiste instelling beschikken. Hun webblog: http://stefnstepf.blogspot.com/.
De grootste problemen die ik heb gehad waren een cameralens die niet meer zonder hulp terug ging en een geknapte schoenveter. Serieuze problemen dus. Ik heb aan mijn fiets minimale onderhoud gepleegd. Hij gaf geen krimp, ondanks dat hij heel veel te verduren heeft gehad.

Morgen de ergenis-top 5 en meer relevante informatie.

Bootreisje


Donderdag 26 augustus om 18.00 vertrokken vanaf IJsland
Vrijdag 27 augustus aankomst om 10.00 uur in Torshavn (Faroer)
Vrijdag 27 augustus vertrek naar Esbjerg om 11.30 uur
Zaterdag aankomst in Esbjerg (Den) - plm. 21.00 uur

woensdag 25 augustus 2010

Nog één nachtje slapen

Als ik na een rondwandeling van vier uur terugkom op de camping geloof ik mijn ogen niet. Een Duitser heeft zijn landrover , ondanks dat er plaats genoeg is op de camping, bijna in mijn tent geparkeert. Een slechte gewoonte die ze waaarschijnlijk hebben overgenomen van de IJslanders. Als ze mijn verbouwereerde gezicht zien knopen ze gauw een praatje aan. Veel tijd heb ik daarvoor niet, want ik ga buurten bij de vele fietsers die inmiddels ook op de camping zijn aangekomen. De boot heeft vertraging vanwege slecht weer. Ik kan morgen dus uitslapen. Alle tijd om mijn boeltje in te pakken en mijn laatste kronen op te maken.
Voor twee personen moest ik een steen meenemen. Ze kunnen gerust zijn, want die zitten inmiddels al een tijdje in mijn fietstas. Ene Jozef uit Zwitserland stuurt me zelfs nog wat lavasteen na. Deze man is een kleine beroemdheid hier. Al minstens 20 jaar komt hij hier al. Vier a vijf maanden per jaar (op de fiets), maar de laatste drie jaar rijd deze 68-jarige hier rond in het autootje die hij van van een IJslander heeft gekregen.

dinsdag 24 augustus 2010

Het einde nadert

Vandaag de laatste 27 km op IJsland. Op een of andere manier past alle bagage makkelijk in de tassen en houd ik ruimte over. Op de afdaling naar Sedisfjordur doe ik het heel rustig aan. Seyðisfjörður is de plaats waar de veerboten vanuit Europa aankomen. Al een paar dagen ben ik me bewust van het feit dat drie geweldige maanden IJsland er bijna opzitten. Een paar mensen zeiden me vooraf dat IJsland niet zo groot was en dat 11 weken een te lange tijd was. Uiteindelijk heb ik 5300 km weggetrapt op IJsland. En ik heb nog niet alles gezien. Inmiddels heb ik het plan opgevat hier nog een keer terug te komen om alleen in de binnenlanden te gaan fietsen. Maar dat vereist ietwat andere voorbereiding.

De komende dagen zal ik wat zinnigs en/of onzinnigs proberen te vertellen over mijn reis.
Nu drink ik nog een biertje met de Zwitsers, die waarschijnlijk met net zoveel weemoed als mij overmorgen afscheid nemen van IJsland.

maandag 23 augustus 2010

Wachten op de boot

Opnieuw een dag regen en dus hang ik nog steeds in Egilsstadir rond. De camping is inmiddels volgelopen met toeristen die terug moeten met de boot. Met Stephanie en Stephan, de Zwitsers, bekijk ik onze eigen weblogs. Als we de blogs vertalen lachen we ons blauw. De vertaling klopt van geen kanten. s'Middags help ik de Zwitsers met het verversen van de remblokjes. Eigenlijk is de dag omgevlogen. Er staan ook veel fietsers op de camping die morgen allemaal over de pas naar Sedisfjordur willen, omdat het morgen waarschijnlijk droog blijft.
Op de boot zal 't ook wel gezellig worden.

zondag 22 augustus 2010

Nog 3 dagen rondhangen op IJsland?

Het weer is goed, maar wel behoorlijk fris vandaag. De Israelier heeft me vanochtend al foto's laten zien van een besneeuwde Askja en vandaag was inderdaad al duidelijk te zien dat er verse sneeuw op de bergtoppen lag. Skidruklaustur valt een beetje tegen, maar de wandeling naar de Hengifoss (hangende waterval) is zeer de moeite waard.
Nog 3 dagen IJsland. Misschien dat ik morgen nog even naar Bjorkarfjordur fiets, want dat rondhangen schiet ook niet op. Hoewel ik hier in goed gezelschap verkeer, worden er de laatste dagen wel wat veel kronen omgezet in drank. Maar ik moet ook vast oefenen voor de moezeltocht, de afsluiting van het motorseizoen. Hoewel ik dit jaar amper begonnen ben. De jury had overigens besloten de winnaar van de prijsvraag twee halve liters echt IJslands bier te overhandigen. Na rijp beraad is hier toch van afgezien. De ene reden is dat ik 't gewicht zelf mee moet slepen. En de andere reden is dat Peter 't lichte bier waarschijnlijk niet verdraagt. De jury gaat opnieuw in beraad. Wordt vervolgd.

Nog even de oplossing van Peter voor diegene die het gemist hebben:

Hoi Bertus,

Ik heb een oplossing voor je stinkende schoenen: Flikker ze in een vulkaankrater en laat de zwavellucht er een nachtje intrekken!

zaterdag 21 augustus 2010

Rendiervlees met salade en aardappelen

Gisteren ontmoette ik bij het pompstation nog een stel Zwitsers die nog 2 weken langer op IJsland rond hebben gefietst. Ook zij gaan donderdag 26 augustus met de boot terug. Samen met hen en Thorsten ga ik nog een biertje drinken, zodat ik pas om twee uur in mijn tent lig.
Vanmorgen (zaterdag) was het zo slecht weer, dat ik besloten heb in Egilsstadir te blijven. Ik drink veel koffie, bezoek een museum en hang wat rond. s'Avonds nemen we deel aan een buffet waarvan de opbrengst naar de lokale gemeenschap gaat. We nemen automatisch deel aan een loterij, waarvan de hoofdprijs een vliegreis naar Europa is. Die prijs win ik niet, zodat ik gewoon met de boot terug kom. Het menu bestaat uit rendiervlees met salade en aardappelen. Het is het lekkerste dat ik in 3 maanden gegeten heb. Een Australische en een Israelier voegen zich s'avonds nog bij ons gezelschap en we zakken door tot in de kleine uurtjes.
Vandaag (zondag) ga ik naar Skriduklaustur. Daar worden de festiviteiten voortgezet. Van een local heb ik een lift aangeboden gekregen. Met fiets en al, zodat ik vrij ben om terug te gaan wanneer ik wil. Maar het weer is goed. Ik denk dat ik maar op de fiets ga. Dan kan ik mijn kater (auw koppijn) er gelijk uitfietsen.
Op het kaartje boven (klik op het kaartje voor een uitvergroting): centraal ligt Egilsstadir. Seydisfjordur, de havenplaats met verbinding naar europa, ligt 30 km ten oosten van Egilsstadir. Skriduklaustur vind je ten zuid-westen van Egilsstadir.

vrijdag 20 augustus 2010

De winter nadert

De regen tikte vrolijk op mijn tentdak. En dus pak ik mijn tent weer nat in. In mijn regenpak en warme kleding, want het wordt hier toch knap fris, vertrek ik richting de klim die me weer uit het fjord moet brengen. De borden gaven gisteren al aan dat er stukken van 18% in zitten en ik moet vandaag dan ook kleine stukjes lopen. Eenmaal boven is het zicht beperkt, maar uiteindelijk bereik ik het meertje op de top en achteraf valt het altijd weer mee. Al mijn warme kleding, die ik voor de beklimming had uitgedaan, trek ik weer aan. Vooral mijn handschoenen vergeet ik niet. Richting Egilsstadir loopt het continu af zodat ik daar om 1 uur al arriveer.
Op de camping tref ik Thorsten weer aan. Hij is, vanwege het slechte weer, hier maandag met de bus naar toe gegaan. Helaas zit hij nu nog steeds in het slechte weer.
Morgen wil ik naar Borgarfjordur. Maar de weersverwachting is niet zo goed. De IJslanders hier zeggen dat de winter er aan komt. Nou ja, eerst maar een biertje.

donderdag 19 augustus 2010

De lichtste versnelling

Gisteravond begon het stevig te waaien en de wind blies de bewolking weg, zodat vanmorgen de zon scheen en ik alles droog in kon pakken. De wind waait nog steeds uit 't noorden. En die kant moet ik op. Dit zorgde ervoor, samen met de steiging van de weg, dat het niet erg opschoot in het Fagridal. In de afdaling door het Fagridal sla ik op de 953 af richting Brekka. De klim die me naar het Mjoifjordur moet brengen geeft me meer problemen. De weg lijkt redelijk vlak, maar ik heb bijna de lichtste versnelling nodig om vooruit te komen. De omgeving is overigens landschappelijk erg mooi en waarschijnlijk voor veel toeristen een gemiste kans. In de afdaling kom ik langs de Klifbrekkufossar die zich trapsgewijs naar beneden stort. Diezelfde afdaling moet ik trouwens morgen omhoog en dat kon wel eens een hele klus worden. Van een Zwitser in Brekka hoor ik dat de weg op 700 meter hoogte ligt. En dus is het een behoorlijke klim. In Brekka is niet veel te zien. Wat wil je ook met 60 inwoners.
In ieder geval heb ik een warme douche en een mooi stukkie gras voor mijn tentje. Met op de achtergrond het geluid van de branding.
Wat wil een mens nog meer.

woensdag 18 augustus 2010

Kouwe klauwen

De plaatsjes aan de fjorden liggen er mooi bij. Alles is netjes. Een beetje zoals in de Zwitserse Alpen.
Ik krijg tussen Eskifjordur en Neskaupstadur een heuse klim van 8 km voor de kiezen. Twee kilometer voor de tunnel, op de top, regen ik nog even zeiknat. Aan de andere kant van de tunnel is het weer niet veel beter, zodat ik mijn regenbroek toch maar aantrek voor de afdaling. De regen striemt in mijn gezicht en mijn handen vriezen er bijna af. Ik ben zo 'slim' geweest om mijn handschoenen op de camping te laten liggen. In Neskaupst geeft een bord 7 graden aan. Geen wonder.
Na de koffie moet ik dezelfde weg terug, want Neskaupst is een dead-end street. Maar met een storm in de rug gaat dit vrij gemakkelijk. Eenmaal weer boven, bij de tunnel, zie ik een gravelpad. Waarschijnlijk de oude weg. Hoewel het zicht nihil is gok ik er toch op. Het blijkt inderdaad de oude weg. Met kouwe klauwen daal ik na de top met geschwinde spoed af naar de koffie in Eskifjordur.
Op de camping heb ik weinig mogelijkheden om mijn natte kloffie te drogen. Datgene dat vanmorgen nog nat was van gisteren. Maar dat is alleen maar even vervelend als je het s'morgens aantrekt.

dinsdag 17 augustus 2010

Een beetje afbouwen

De eerste 20 km vandaag heb ik mist, regen en zon. De Oostfjorden zijn lekker rustig en de plaatsen liggen op betrekkelijk kleine afstand van elkaar. Zodat ik af en toe weer koffie kan drinken onderweg. Tussen Faskrundfjordur en Reynarfjordur ligt een tunnel. Maar uiteraard neem ik de weg langs de kust. Vooral de laatste 30 km zijn erg mooi. De wind schitterde vandaag weer door afwezigheid en de flarden bewolking geven de fjorden een mooi aangezicht. Het is een mooi gebied om een beetje af te bouwen van mijn reis.
Morgen ga ik zonder bepakking even retour naar Neskaupstadur. Daarbij moet ik over een pasje. Dus altijd leuk.

maandag 16 augustus 2010

Zes halve liters en weinig zicht

Hoewel de camping gratis is in Breiddalsvik is dat financiële voordeel gisteravond totaal teniet gedaan. MetThorsten, een Duiste fietser, heb ik in het hotel doorgezakt. Ondanks de 6 halve liters ben ik vanmorgen vroeg op en tot mijn verbazing ben ik zo fris als een hoentje. Tegen tienen vertrek ik in de regen voor een rondje over de Oxipas. Het zicht is nog minder dan gisteren, maar na 25 km word het droog en trekt het een beetje open. Toen ik bij het begin van de pas aan kwam is het duidelijk dat het zicht boven helaas nihil is. De eerste 6 km zijn het zwaarst. Met stukjes van 17 %. In de mist haal ik een Fransman in en samen rijden we naar de 1, waar onze wegen scheiden. Ik moet dan nog 2 km klimmen. Daarna kan ik de afdaling inzetten en weer meer zicht krijgen. Ongetwijfeld heb ik een mooi stukje IJsland gemist door de nevel.
De Oostfjorden hebben topjes tot 1200 meter. Ik kan nog een paar leuke klimmetjes verwachten de komende dagen.

zondag 15 augustus 2010

Een waterdichte muts

In Djupivogur was het zicht beperkt tot een paar 100 meter door de mist. Omdat het droog is pak ik de boel toch maar in en fiets richting Breiddalsvik. Na 17 km ga ik even van de weg af om een afgelegen waterval te bekijken. Net als ik klaar ben met het maken van foto's komt er een bus het smalle weggetje opgedraaid zodat ik me weer snel uit de voeten maak. Inmiddels is het begonnen te miezeren. Eigenwijs als ik ben trek ik mijn regenpak niet aan en dus kom ik zeiknat in Breiddalsvik aan. De camping blijkt gratis te zijn.

Vandaag kwam ik tot de volgende conclusie. In de regen fietsen is niet echt vervelend zolang het maar niet koud is. Mijn ruim 10 jaar oude Gore-tex jas is niet meer waterdicht. En last but not least: ik wil een muts uit 't zelfde materiaal als mijn sokken.

Morgen een rondje zonder bepakking over de Oxipas (de 939). Dat is ongeveer 100 km. Ik hoop wel dat het dan een beetje goed weer is en dat ik een beetje zicht heb.

zaterdag 14 augustus 2010

A real cyclist

Om kwart over 9 zit ik al op de fiets. Het weer is prachtig. Net als het landschap. Onderweg haal ik een Fins stel in die ik gisteren op de camping heb gesproken. Nu valt me pas op dat Kaisa haar onderbenen mist en protheses heeft. Dat betekent dat alle kracht uit haar bovenbenen moet komen. Kijk ook even op het weblog van de Finnen. Zie hringevur.blogspot.com. Om 2 uur kom ik aan in Djupivogur, waar ik in gesprek kom met een Nederlands gezin. De ouders zijn met 5 kinderen onderweg in een huurcamper. Ik word uitgenodigd voor de broodmaaltijd. Dat aanbod sla ik uiteraard niet af. Het is een gezellig stelletje zo bij elkaar.
Een Italiaan vult bij de pomp gratis mijn brandstoffles.
De komende dagen is slecht weer voorspelt. Mocht het morgen echt slecht weer zijn dan blijf ik hier een dagje. Ik kan hier wat wandelen en er schijnen veel soorten vogels (jawel) te zitten.
Van de wind waar veel fietsers aan de zuidkust last van hebben heb ik nog niet veel kunnen bespeuren.

Op het genoemde weblog hierboven staat ook een stukje tekst + foto's van de ontmoeting met Bertus (jb).

de tekst:
A real cyclist
"Today we kept bumping into Bertus, who started a bit later in the morning but was keeping a higher speed on the road. He was ultimately headed for Seydisfjördur where he'd catch the ferry back to mainland Europe. But to make it interesting he was taking a ferry to Denmark, where he would then continue biking until he'd reach his home in the Netherlands. We felt like such amateurs with our flight tickets in Kaisa's backpack... "

Tekst + foto's ook te zien via deze link:
http://hringvegur.blogspot.com/2010/08/real-cyclist.html

vrijdag 13 augustus 2010

Naar Höfn

In tegenstelling tot wat mij was 'beloofd' regende het vandaag, zodat ik de eerste 50 km zeiknat ben geworden. Het tankstation (met cafetaria) is zeer welkom. Na de koffie gaat het verder naar Höfn waar ik inkopen doe en even ga internetten, want het is al weer te lang geleden dat ik foto's heb gemailed. Als ik Höfn verlaat is het zo goed als droog. Ik was vergeten dat er een tunnel op de route lag. En als ik het steile pad ernaast zie liggen weet ik dat ik die omhoog moet wil ik geen 'klim van wim' zijn lijst missen. Als ik de camping bereik breekt de zon door en dan is alle regen van vandaag alweer snel vergeten. Overigens is fietsen in de regen alleen vervelend als je ook met die instelling op de fiets zit. Wel jammer dat in het eerste stuk het zicht op het landschap totaal aan mijn ogen onttrokken werd door de bewolking.
Zo, nu nog even koken want ik heb best trek.

donderdag 12 augustus 2010

Het mooie weer reist met me mee

Het was vandaag weer prachtig weer. Met rugwind fiets ik richting Jokulsarlon, 't gletschermeer. Voordat ik bij de touristinfo ben duik ik van de weg af en zoek een alternatieve route zodat ik rustig in mijn eentje kan genieten. Bij de info is het stervensdruk. Ik maak snel wat foto's en 'vlucht' weer weg. Ik ben nu op de camping in Kaltafellstadur. Moest ik in Skaftafell overal voor betalen, hier is alles 'all in'. Ik kan alles weer opladen en vanavond kan ik dus weer muziek luisteren. Bovendien mag ik gebruik maken van de wasmachine, zodat ik nu bijna alles weer schoon heb. Alles is aan de zuidkust veel duurder. In het enige winkeltje vandaag, op een stuk van 200 km, lagen de prijzen gemiddeld 30% hoger. Het mooie weer reist weer met me mee en de komende dagen blijft het in het zuid-oosten mooi weer.
Ik heb even de kaart bestudeert en in principe heb ik nog voldoende tijd om naar de actieve vulkaan, de Askja, te fietsen. Of dat ook gaat gebeuren weet ik nog niet. Het hangt een beetje van het weer af.

woensdag 11 augustus 2010

De wandeling, de Italiaanse badmeester en opnieuw over de waterdichte sokken

De bewolking hing vanmorgen op 500 meter. Het was fris. Niet ideaal voor een wandeling in de bergen. Maar ik ben toch maar gaan lopen. Bij een driesprong neem ik het verkeerde pad, zodat ik een uur voor niks loop. Ik heb ook geen kaart meegenomen, omdat ik te eigenwijs was om er een te kopen. Eenmaal weer op de goede route wordt het uitzicht snel mooier. Op een gegeven moment moet ik kiezen. Of naar een topje op 1125 meter of afdalen. Ik kies voor het eerste. Op het laatste stuk omhoog trekt de lucht open en kan ik drie kwartier in het zonnetje zitten genieten. Met zicht op de Vatnajokull (IJslands grootste gletscher). Ook het pad terug naar de camping bied prachtige uitzichten. Kortom ik heb alweer alle geluk van de wereld.

Ik ben gisteren vergeten te vertellen dat ik bericht heb van een Duitse motorrijder over de poging van de Italiaan om zijn motor te verzuipen op de Sprengisandur. Die poging is geslaagd. De Duitser zag hem met een hakkelende motor in Myvatn aankomen. Zie mijn bericht van donderdag 29 juli.

Dan nog wat productnieuws:
- met fietsloopschoenen kun je prima fietsen maar lopen gaat niet echt lekker
- een Ortliebzak met spanband is prima te gebruiken als rugzak
en last but not least ..
- waterdichte sokken houden ook goed zweet vast en dan vooral de geur. Niet overtuigd? Bekijk dan het filmpje op youtube en oordeel zelf.

dinsdag 10 augustus 2010

Rustig aan

Vanmorgen heb ik het rustig aan gedaan, want echt haast had ik niet. Als ik bij de pomp nog even koffie ga drinken kom ik Manuel, een Spanjaard, tegen. Samen besluiten we naar Skaftafell te fietsen. Ik heb weer mazzel, want het waait nauwelijks. De ruim 70 km doen we in iets meer dan drie uur.
Morgen heb ik een wandeling van 17 km gepland. Wel interessant denk ik. Een wandeling met uitzicht op de gletscher. Tenminste als het weer goed is.

Lift van de Ranger

Ik had gisteren de beschikking over een bahco, die ik nodig heb om mijn tandwiel te wisselen. Ook heb ik mijn ketting ververst.
Ik zat pas om 11.30 uur op de fiets richting Laki. De weg is veel slechter dan ik dacht en bovendien steigt de weg continu. Tegen 17.00 uur heb ik 60 km gefietst zonder bepakking als ik bij het infocenter kom (niet meer dan een bord). De ranger adviseert me een wandeling, maar ik leg hem uit dat ik helaas geen tijd heb en nog terug moet op de fiets. Ik fiets verder en na een kwartier komt de ranger me achterop met zijn pickup en vraagt of ik een lift wil. Ik sla het aanbod niet af en de man rijd me rond in zijn nationaal park (Skaftafell Nationaal Park) . Hij is daar terecht zeer trots op. Hij vertelt me over het ontstaan van het gebied (uitbarsting 1783). Op mooie plekjes stopt hij, zodat ik mooie foto's kan maken. Uiteindelijk eindigt de lift op het punt waarvan ik nog 40 km moet trappen. Gelukkig is het meest dalen zodat het allemaal wat sneller gaat.
De 4 riviertjes die ik over moet kosten ook minder tijd omdat ik op de heenweg al had uitgezocht waar ik ze het beste kan oversteken. Om 21.30 uur ben ik weer terug in Kirkjubaejarklaustur.
Het leek vandaag wel een mega mtb-tocht van 110 km, maar wat een supermooie omgeving.

Nog even wat over de waterdichte sokken. Zolang het water niet boven de sokken uitkomt worden je voeten inderdaad niet nat. Het voelt wel alsof ze nat worden. Reikt het water hoger dan stromen ze vol en na 4 rivierdoorwadingen kreeg ik ook koude voeten. Dan moet je de sokken uittrekken en als je ze leeg gooit stroomt het water er inderdaad uit. Even binnenstebuiten keren en uitwringen en daarna is je probleem van koude voeten opgelost. Ik had ze eigenlijk gekocht tegen de regen, maar daarvoor heb ik ze nauwelijk nodig gehad. Ik was vol ongeloof toen ik 't hoorde, maar heb ze op de gok gekocht omdat het geklooi met regenhoezen ook niet werkt.

Over de uitbarsting van 1783 klik hier. Een uitbarsting die gevolgen had voor IJsland en ook toen al voor Europa.

maandag 9 augustus 2010

Ik ga even genieten

Omdat ik vanmorgen eerst aan mijn fiets geknutseld heb vertrok ik pas laat. De F206 naar Laki had ik ietwat onderschat, zodat ik nu in een avondzonnetje nog wel twee uur onderweg ben. Maar wat een wonderschone omgeving. Morgen meer over vandaag en over de waterdichte sokken. Ik ga even genieten.

zondag 8 augustus 2010

Natte voeten en waterdichte sokken

Helaas regende het vanmorgen. Dus de tent maar zeiknat ingepakt en met regenpak aan over de F208 richting het zuiden vertrokken. Ik doe het regenpak al snel uit, want van het zweet wordt ik natter dan van de regen. Na een kilometer of wat kom ik voor een riviertje te staan. En omdat ik geen zin heb om van schoenen te gaan wisselen zoek ik naar een geschikte plaats om over te steken. Mijn waterdichte sokken (jawel - een Engelse uitvinding) kunnen nu hun diensten bewijzen. Uiteindelijk moet ik vandaag een stuk of twintig watertjes oversteken. Droge voeten houden is dus een utopie. Mijn sokken gooi ik af en toe leeg en wring ze uit en het voordeel wordt nu duidelijk. Ik krijg namenlijk geen koude voeten.
Om een uur of drie wordt het droog en als ik de 1 bereik is mijn natte kloffie al weer droog. De laatste 20 kilometer naar het plaatsje met de geweldige naam Kirkjubæjarklaustur zijn waarschijnlijk de saaiste tot nu toe, maar de F208 was van een ongekende schoonheid.
Ondanks de regen was het een geweldig dagje. Morgen een dagtripje naar Laki. Evengoed 110 kilometer. De Laki (voluit Lakagígar, ofwel Laki's kraters) is een spleetvulkaan op IJsland.

zaterdag 7 augustus 2010

Verbazingwekkend mooie stukken



Afbeeldingen:
boven: Landmannalaugar met 900 meter hoge Bamur
onder: Landmannalaugar camping

Gisteren ben ik in Landmannalaugar aangekomen, maar door andere bezigheden (o.a. 3 uur opwarmen in de warme beek) schoot de update er even bij in.

Het verslag van gisteren: Na eerst een stuk over de 26 te hebben getrapt sla ik af, de F 225 op. Dankzij de regen van de afgelopen dagen is het losse zand mooi hard en dus prima te befietsen. Behalve op een stuk dat omgeploegd is door een kudde paarden die voor me de weg opduiken. Op de F225 val ik van de ene in de andere verbazing. Dit is absoluut een van de mooiste stukken die ik heb gehad.
Het verslag van vandaag:
Hoewel het de hele dag lekker weer was is het in Landmannalaugar koud en guur. Zo ook vandaag. Ik heb al mijn warme kleding aangetrokken om warm te blijven.
Vandaag ga ik hier lopen zodat ik het hopelijk weer warm krijg.
Om 10.30 uur ben ik gaan lopen, want op de camping valt niet veel te beleven. Bovendien lijkt het weer wat beter te worden. Het gebied rond Lanmannalaugar is bijzonder mooi. Vooral door de vele kleuren. Af en toe breekt de zon door zodat de kleuren nog mooier tot uiting komen. Als ik via de noordkant over een bergkam terugloop blijft het echter regenen zodat ik niet ten volle kan genieten van het mooie uitzicht. Tegen drie uur ben ik terug op de camping. Ik ga eerst koffie drinken om weer een beetje op te warmen. Maar de warmste plek is mijn slaapzak of de beek. Maar die zit nu vol.
Afgezien van het weer was het toch een geslaagd dagje. Maar ik hoop dat het morgen beter is. Volgens de weersverwachting gaat dat lukken en de wind zou voor mij ook uit een gunstige hoek komen

Meer over Landmannalaugar klik hier

donderdag 5 augustus 2010

Alleen op de camping

Ik zat vanmorgen om 10.15 uur al op de fiets. En dat is voor mijn doen erg vroeg. Ik heb de wind in de rug, zodat ik om even over elven al het ruim 20 km verderop gelegen Hvolsvollur binnen rij. Na drie kwartier aan de koffie te hebben gezeten ga ik voer inslaan voor de komende dagen en bij de supermarkt tref ik Hannes weer. De Oostenrijker. Hij heeft veel stukken met de bus gedaan en komt nu tot de conclusie dat ie slecht voorbereid naar IJsland is gekomen. Althans dat maak ik op uit zijn woorden. Opnieuw nemen we afscheid, maar we zien elkaar zowiezo weer op de boot. Vlak voor Hvolsvollur ga ik de 264 op en daar houd ook het asfalt weer op. En dat is een welkome afwisseling na al die dagen asfalt. Na een km of 20 sla ik weer af, de 268 op. Veel losse stenen en wasbord. Maar 't deert me niet. Dat kan ik niet zeggen van die vogels met hun lange kromme snavels, die ronduit irritant zijn. Ik heb het even laten uitzoeken en het blijken regenwulpen te zijn. De soort die algemeen voorkomt op IJsland. Onze gewone wulp is hier zeldzaam.

Uiteindelijk bereik in na 90 km de camping in Leirubakki. Ik sta daar helemaal alleen. Dat zal morgen in Landmannalaugar niet het geval zijn.

Morgen ruim 60 km gravelroad. Dus dat gaat een leuk dagje worden. Misschien morgen geen bereik, maar ik denk het haast wel

woensdag 4 augustus 2010

Vestmannaeyjar

Na twee dagen wat minder weer te hebben gehad scheen vandaag weer gewoon de zon. Ik heb de hele dag wat rondgehangen op Vestmannaeyjar. En dat was best de moeite waard. Vestmannaeyjar, op zijn hollands Westman-eilanden, is de naam van een groepje eilanden en de gelijknamige stad op ongeveer 11 km voor de zuidwestkust van IJsland. Ik ben op het eiland o.a. naar twee uitzichtpunten gelopen. Vanaf deze posities kon ik het hele eiland overzien en een deel van de kustlijn van IJsland. Om 17.00 uur het bootje genomen en sta nu op een camping met uitzicht op twee watervallen en in de verte de contouren van het eiland waar ik vandaan kwam.
De laatste drie weken op IJsland konden wel eens heel relaxed worden, want meer dan 1000 (km) zullen het niet worden. Ik ben bang dat het iets te relaxed gaat worden.

Nog geen foto's ontvangen van Bertus. Wel een alleraardigst filmpje over de Westman-eilanden gevonden op youtube (jb).

dinsdag 3 augustus 2010

Met de boot naar Vestmannaeyjar


Boven: de Skogafoss
Onder: de Gljufurarfoss

Vanmorgen was ik vroeg wakker. En daardoor tijd om bij de Skogafoss foto's te maken zonder dat er mensen op staan. De 30 km terug over de 1 had ik dus weer tegenwind, waarvan de laatste 10 km ook nog eens in de regen. Daardoor kon ik ook bij de Gljufurarfoss plaatjes schieten zonder al te veel mensen erop. Toeristen houden niet van regen.
Op het stuk naar de boot is 't gelukkig weer droog. Op Vestmannaeyjar is alles weer rustig, nadat hier het weekend een groot festival heeft plaats gevonden. Men moet nog wel een beetje rommel opruimen.
Morgenmiddag om 5 uur ga ik weer terug met de boot en dus heb ik de hele dag om hier rond te kijken. Het eiland is niet zo groot.

maandag 2 augustus 2010

Regen

Het regende vanmorgen pijpestelen. Dus met mijn mp3 in mijn oren tot 10 uur in mijn tentje gelegen. Toen maar eens opgestaan. Op jacht naar koffie en internet. Beide waren snel gevonden. Helaas was het niet mogelijk om foto's op te sturen.
Tegen 13.00 uur wordt 't droog en koud was het zowiezo al niet, dus drie kwartier later zit ik op de fiets. Mijn plannen heb ik al weer enigszins gewijzigd. Vandaag rij ik langs de zuidkust naar de Skogafoss (waterval). Het is weliswaar druk op de 1 maar het meeste verkeer gaat de andere kant op. Bovendien neemt de drukte snel af omdat het al laat is.
De gevolgen van de vulkaanuitbarsting zijn hier op sommige plekken goed zichtbaar. Maar omdat het geregend heeft is er van stof geen sprake. Morgen moet ik de eerste 30 km weer terug over de 1 om bij de boot naar Vestmannaeyjar te komen. Ik hoop dat de wind niet draait anders heb ik hem weer tegen.
De dag eindigt zoals ie begon. Regen. Ik hoop wel dat ze die waterval uitzetten. Het werkt nogal op mijn blaas.

zondag 1 augustus 2010

Via een omweg naar Hella

Vandaag ben ik naar Hella gefietst. Op een gegeven moment kom ik op weg 1 (de rondweg) uit. Na 9 km hou ik het voor gezien op de 1. Ik ben wel wat gewend maar fietsen op de 1 is levenslink, zodat ik besluit, via een flinke omweg, over kleinere wegen naar Hella te fietsen. Omdat ik flink wat voer voor de Sprengisadur had ingeslagen hoef ik voorlopig niet buiten de deur te eten, maar eet nu wel elke dag pasta. De drukte op de camping valt gelukkig mee. Veel IJslanders zijn al weer onderweg naar huis. Maar morgen schijnt de grootste volksverhuizing plaats te vinden. Het zal mij benieuwen, want tot nu tot klopt er niet veel van alles wat men aan mij verteld.
Ik mail waarschijnlijk morgen nog wat nieuw beeldmateriaal.