Niet alles was leuk op IJsland

De irri-top 5 ziet er als volgt uit:

5. Fietsers die sneller waren dan mij.
Ik heb er niet veel getroffen,maar ze zijn er genoeg. En het worden er natuurlijk steeds meer naarmate ik ouder word.
4. Slechte info voor fietsers bij de tourist-infos.
Meestal werd me afgeraden ergens te gaan fietsen als ik er, tegen beter weten in, naar informeerde. Meestal zei ik "ik probeer het gewoon, er is altijd een weg terug". Ik hoefde gelukkig nooit terug. Ook informatie van andere fietsers was niet altijd betrouwbaar, omdat de grens voor de ene verder ligt dan van de ander. Ik moest vaak een inschatting maken van de persoon in kwestie.
3. De goed bedoelde vraag "is fietsen op IJsland niet zwaar?"
De zware dagen riep ik min of meer over mezelf af. Door de dagafstand te lang te maken of door slecht te eten of door de route de avond ervoor niet goed genoeg te bestuderen. Waardoor ik soms geconfronteert werd met een onverwachte klim of meer kilometers dan verwacht. Dat gebeurde gelukkig niet zo vaak zodat het van de eerste tot de laatste dag puur genieten was
2. De IJslanders in het weekend.
IJslanders die in het weekend de campings bevolkten hielden geen rekening met de privacy van andere gasten.

tromgeroffel ........

1. Automobilisten.
Daar waar motorrijders en vrachtwagenchauffeurs fietsers met respect passeerden waren de automobilisten een ware ramp. Vooral op de gravelwegen. De IJslanders gaven je wel ruimte maar minderden vaak weinig snelheid en zetten je volledig in het stof. Dit lostte ik op door aan de zijde waar de wind vandaan kwam te gaan fietsen. Dat leverde meestal geen problemen op. Toeristen met hun huurauto's leverden meer problemen op. Door de wind hoorde je ze vaak niet achterop komen. Bovendien waren ze er niet op bedacht dat je door de wind ging slingeren of slingerend op zoek was naar het beste spoor. Ook op het asfalt haalden ze je vaak op korte afstand in. Dit is overigens een universeel probleem dat ik overal waar ik gefietst heb in meer of mindere mate ben tegengekomen.